ΠΡΟΣΟΧΗ

Οι φωτογραφίες στο blog αναρτώνται με επιφύλαξη. Εάν υπάρχουν αντηρήσεις παρακαλώ επικοινωνήστε μέσω email
Wellcome To Homing All Way Killer
...I am only responsible for what I say, NOT however responsible for what you understand...

30 Ιουν 2013

Δολοφόνοι Ποιητών και Ηρώων


Ελλάς ευγνωμωνούσα
 
  Δεν είναι η ίδια η ήττα που πονά αλλά ότι ξεμακραίνουν όλα.  Λες και  Το καράβι που  μάς έδενε με αυτό το κομμάτι Γης... έλυσε τους κάβους και μάς άφησε πίσω.

 Στην κουπαστή οι Ποιητές και οι Ήρωες μας κοιτάζουν  με  βλέμμα προδομένου που δεν καθρεπτίζει τίποτε άλλο μέσα του παρά μόνο απογοήτευση. Λες και μέσα στους αιώνες πόνταραν σε μας για την Αθανασία τους, αλλά αποδειχθήκαμε τα πιο κουτσά άλογα του ιπποδρόμου της Ιστορίας.

 Κι όμως εμείς στις παρελάσεις καμαρωτά καλπάζαμε στις επετείους μνήμης Ποιητών και Ηρώων!  Μένουμε τώρα στο λιμάνι ξεγυμνωμένοι πλήρως από τον οπλισμό που μάς έκανε μέχρι πρότινος άτρωτους.

 Δεν είσαι τίποτε χωρίς την πανοπλία που σου έδωσαν να φοράς όσοι έκαναν την χώρα αυτή στίχους και χρώματα, αίμα και αγώνες.

Ένα δίποδο όπως εκατομμύρια άλλα στον πλανήτη είσαι χωρίς την ασπίδα της ταυτότητας σου.

  Δεν την γούσταρες την ταυτότητά σου.  Ποτέ δε σου άρεσε ο “βαλκανοχωριάτικος” πολιτισμός και ήθελες να παίρνεις αέρα ευρωπαϊκό από φιλολογικά στέκια αριστερών και τεμπέληδων φαφλατάδων. Δεν γούσταρες τον Ελύτη και τον Ρίτσο.  Δεν τον γούσταρες τον άπλυτο πολεμιστή, τον άυπνο και ξυπόλητο. Τον ανέφερες μόνο σε ομιλίες τάχα  “επαναστατικές”. Τον έκανες πανό, βιβλίο και παράδειγμα στους γελοίους πολιτικούς λόγους, αλλά με τίποτε δεν θα ήθελες να είσαι δίπλα του για ένα λεπτό. Το αίμα, η απλυσιά, ο ιδρώτας και η αγωνία του θανάτου θα σου “γύριζαν” το ευαίσθητο στομάχι σου.

Η στιγμή του ηρωισμού μυρίζει άνθρωπο.

 Το "Ελλάς ευγνωμωνούσα" είναι ένα μπρούτζινο καρφί που στεριώνει την καρδιά. Πρέπει  όμως να έχεις καρδιά για να σου αξίζει αυτό το καρφί. 

Δεν είναι η ήττα που πονά, είναι ότι μείναμε πίσω μόνοι χωρίς το φως του Αγγελόπουλου και τους “ήρωες που περπατούν στα σκοτεινά” του Σεφέρη. Δεν υπάρχει πια η μουσική του Χατζιδάκι να “ντύσει” το Χάρτινο Εγώ μας. Μείναμε πίσω ορφανοί.

Είναι πραγματικά μακάριοι οι τόσοι ηλίθιοι που ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί. Τρέχουν ακόμα κάτω από μπαλκόνια να ακούσουν υποσχέσεις μιας καλύτερης ζωής χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν ότι η καλύτερη ζωή είναι φαγητό πλαστικό, αναπαραγωγή  του είδους άνευ συνειδήσεως και θάνατος μέσα σε κάτουρα και σκατά χωρίς τους Ποιητές και τους Ήρωες.

Αλίμονο στην χώρα που δεν έχει ανάγκη την Ταυτότητά της. 

Άντε τώρα να σταθούμε και πάλι στην ουρά με το χαρτάκι στο χέρι και αφού απειλήσουμε,  οργιστούμε,…. να παρακαλέσουμε μη και χάσουμε κανέναν πόντο από τους τούβλινους τοίχους των σπιτιών μας. Μετά να πληρώσουμε το ενοίκιο στέγασής μας μη και μάς τιμωρήσουν οι νοικοκυραίοι που έπεισαν τον όχλο ότι ζωή και πατρίδα είναι πρόσθεση και αφαίρεση.

http://simplemangreek.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html

1 σχόλιο:

  1. Έγραψε ο φίλος simpleman. Μου άρεσε και σας το μεταφέρω ελαφρώς πειραγμένο.....Με την καλή ένοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή